Umiejętność dobrego komunikowania się z dzieckiem jest dla rodziców kluczowym wyzwaniem. Komunikacja jest rozumiana jako proces przekazywania informacji, postaw, idei, emocji oraz uczuć. Odbywa się głównie w sposób werbalny. Duże znacznie mają również niewerbalne środki komunikacji takie, jak ekspresja mimiczna, gestykulacja, dotyk, a nawet milczenie. W relacjach szczególnie bliskich, jak więź pomiędzy rodzicem i dzieckiem, jej duża część może dokonywać się w sposób zupełnie nieświadomy.
Rodzicielstwo może być szczęśliwsze i radośniejsze, jeśli stworzymy więź z dzieckiem opartą o zasady prawidłowej komunikacji. I nie ma tu znaczenia, czy twoje dziecko dopiero uczy się chodzić, czy jest nastolatkiem – dobra komunikacja to klucz do bliskich relacji, budowania poczucia własnej wartości dziecka i wzajemnego szacunku. Poznaj podstawowe zasady dobrej komunikacji, które sprawią, że to co do tej pory było tak trudne stanie się przyjemnością i zbliży was do siebie.
19 zasad dobrej komunikacji rodzica z dzieckiem.
- Dziecko powinno wiedzieć, że jesteś zainteresowany i zaangażowany, a w razie potrzeby zawsze może liczyć na twoją pomoc.
- Wyłącz telewizor, odłóż smartfona lub gazetę, kiedy dziecko chce z tobą porozmawiać.
- Unikaj odbierania telefonów w momencie, gdy dziecko ma ci coś ważnego do powiedzenia. To ono jest teraz ważniejsze.
- Rozmawiaj z dzieckiem na osobności, chyba że w rozmowie mają uczestniczyć inne osoby. Najlepsza komunikacja na linii rodzic – dziecko ma miejsce wtedy, gdy w pobliżu nie ma innych osób, w tym rodzeństwa dziecka.
- Zawstydzanie lub wypominanie dziecku błędów przy innych prowadzi tylko do urazów i wrogości, a nie dobrej komunikacji.
- Nie wywyższaj się nad dzieckiem. Kucnij lub schyl się do poziomu dziecka zanim zaczniesz z nim rozmawiać.
- Jeśli jesteś bardzo zdenerwowany i zły o jakieś zachowanie lub incydent, nie zaczynaj rozmowy zanim się nie uspokoisz. Do tego czasu nie jesteś obiektywny. Lepiej się zatrzymaj, opanuj złość i dopiero później porozmawiaj z dzieckiem.
- Jeśli jesteś bardzo zmęczony, musisz włożyć dodatkowy wysiłek, by aktywnie słuchać dziecko. Prawdziwe aktywne słuchanie to ciężka praca. Tym bardziej trudna, gdy ciało i umysł są zmęczone.
- Słuchaj uważnie. Nie przerywaj dziecku, gdy stara się opowiedzieć swoją historię. Wysłuchaj jej do końca. Bądź tak uprzejmy dla dziecka, jak byłbyś dla najlepszego przyjaciela.
- Nie bądź małostkowy – nie skupiaj się na drobiazgach i pozwól dziecku rozwinąć swoją historię. Nie reaguj na wątki poboczne, jeśli dziecko próbuje dojść do sedna, np. dziecko zaczyna opowiadać, co się stało, a rodzic mówi: „Nie obchodzi mnie, co oni robią – lepiej, żebyś ty się w coś takiego nie mieszała.”
- Nie pytaj dlaczego coś się stało. Pytaj co się stało.
- Jeśli masz wiedzę o sytuacji, skonfrontuj dziecko z informacjami, które posiadasz lub które ktoś ci przekazał.
- Ogranicz do minimum:
– stawianie się w pozycji siły jako dorosły („Teraz ja mówię”, „Wiem, co jest dla ciebie najlepsze”, „Po prostu zrób, co mówię – to rozwiąże problem”),
– wygłaszanie kazań i moralizowanie, ponieważ one nie pomagają w budowaniu i utrzymywaniu otwartej komunikacji. - Nie używaj upokarzających słów lub zdań, takich jak: głupi, tępy, leniwy: „To jest głupie – to nie ma żadnego sensu” lub „Co ty możesz wiedzieć – jesteś tylko dzieckiem.”
- Pomóż dziecku zaplanować konkretne kroki, które należy podjąć, żeby dojść do rozwiązania jakiegoś problemu.
- Pokaż, że akceptujesz dziecko niezależnie od tego, co zrobiło lub czego nie zrobiło.
- Doceniaj to, że dziecko dobrze się z tobą komunikuje. Chwal za każdy wysiłek nastawiony na otwartość i szczerość.
- Dziel się z dzieckiem swoimi historyjkami, przeżyciami, uczuciami. W ten sposób także uczysz je komunikacji.
- Wykorzystuj każdą nadarzającą się sytuację, by być blisko i rozmawiać.
