Każdy rodzic chciałby, aby jego dziecko było lubiane przez rówieśników, by miało przyjaciół i dobrze się czuło wśród swoich koleżanek i kolegów. Rzeczywistość bywa jednak różna.
Rozwiązywanie konfliktów grupowych wymaga odpowiedniego podejścia, wyczucia i przede wszystkim wiedzy. To zadanie może okazać się bardzo trudne szczególnie dla rodzica, który chce pomóc swojemu dziecku. Przyczyna jest prosta – wszystko co dotyczy naszych własnych dzieci budzi w nas ogromne emocje. Niełatwo zachować tak bardzo potrzebny dystans i obiektywizm. Problemy dziecka w kontaktach z rówieśnikami nie zawsze wynikają z odtrącenia przez grupę, czasem zachowania samego dziecka sprawiają, że jest odtrącane lub samo się alienuje i nie potrafi nawiązać bliskich relacji z rówieśnikami. Zdając sobie z tego sprawę warto wiedzieć jak mu pomóc i z czyjej pomocy skorzystać.
1. Rozmowa z wychowawcą
Najlepiej zacząć od rozmowy z wychowawcą oraz innymi osobami, z którymi dziecko spotyka się na co dzień, by dowiedzieć się jak sprawa wygląda z ich perspektywy. Warto podzielić się swoimi spostrzeżeniami, porównać stanowiska, przedyskutować wszelkie wątpliwości. Współpraca rodzica ze szkołą powinna prowadzić do rozwiązania sytuacji i wypracowania strategii, która zaradzi sytuacji, poprzez eliminację niepożądanych zachowań zarówno u dziecka jak i u grupy.
2. Rozmowa z dzieckiem
Uważne i pełne empatii rozmowy z dzieckiem to klucz do sukcesu. Warto wsłuchiwać się w to co mówi dziecko. Dowiedzieć się, po której ze stron leży problem. W rozmowach z dzieckiem najlepiej odwoływać się do własnych doświadczeń, analizować swoje i cudze zachowania, ich skutki i emocje z tym związane. Podpowiadać właściwe rozwiązania. Na barkach rodzica spoczywa także wyjaśnienie dziecku, co utrudnia mu jego relacje z rówieśnikami. Nie zapomnijcie też o wzmacnianiu tych zachowań dziecka, które pomagają mu budować prawidłowe kontakty z pozostałymi członkami grupy:
„Pomogłeś koledze w zadaniu. Świetnie. Jesteś bardzo uprzejmy.”
„Pomyślałaś o chorej koleżance i podałaś jej lekcje. Dobrze mieć taką przyjaciółkę jak Ty.”
W przypadku gdy sprawa trafiła już do wychowawcy, koniecznie spotkajcie się razem z dzieckiem, by tym razem wszyscy usłyszeli jego wersję zdarzeń. Dziecko musi wiedzieć, że spotykacie się po to, żeby mu pomóc. Musi mieć możliwość podzielenia się swoimi spostrzeżeniami i odczuciami. Należy wówczas zwrócić szczególną uwagę na to, by nie oceniać samego dziecka, a jedynie jego zachowania. To bardzo ważne dla jego poczucia bezpieczeństwa i własnej wartości.
3. Reguły
Rolą dorosłych jest ustalenie i konsekwentne dbanie o przestrzeganie reguł i pewnych zachowań. Dziecko musi wiedzieć co jest akceptowane, a co nie. Żadne niepożądane zachowania nie powinny przejść naszej uwadze. Konsekwencja i jeszcze raz konsekwencja. Przestrzeganie zasad musi dotyczyć wszystkich miejsc, w których dziecko ma styczność z rówieśnikami: szkoła, dom, podwórko.
4. Odrzucenie przez grupę
Problem braku akceptacji przez grupę jest dosyć złożony. Nie zawsze wiąże się z zachowaniem odrzucanego dziecka. Bywa też wynikiem nieprawidłowego funkcjonowania tejże grupy. W takiej sytuacji konieczna jest interwencja specjalisty. Zwykle jest to psycholog lub pedagog szkolny, który pracując z grupą, proponując odpowiednie zabawy integrujące ją, pozwoli zaistnieć w niej każdemu dziecku, uspokoi nastroje i wyeliminują lub chociaż ograniczy nieprawidłowe zachowania. Praca indywidualna z dzieckiem, którego problem dotyczy, np. z coachem dziecięcym, też jest wskazana, by nauczyło się zaistnieć w grupie.
5. Rola rodzica
Zaangażowanie rodzica w kontakt ze szkołą nie kończy jego roli w tej sprawie. Rodzic może zrobić wiele dobrego organizując spotkania swojego dziecka z dziećmi ze szkoły np. we własnym domu, angażując wszystkich do świetnej zabawy. Małe przyjęcie z meczem piłki nożnej dla chłopców lub przebierankami dla dziewczynek, to świetna okazja do budowania zdrowych przyjaźni.
Warto poobserwować, co się dzieje z dziećmi, gdy nieco wycofamy się z zabawy. Dzieci powinny dać sobie radę, gdy jednak sytuacja będzie wymagać lekkiej korekty, np. rozwiązania drobnego konfliktu wróćcie do wspólnej zabawy, by pomóc dzieciom go zażegnać i poprowadzić we właściwym kierunku. Takie spotkania dostarczają wielu ciekawych spostrzeżeń i dają wiele nauki dzieciom. Warto też otworzyć się na znajomości z rodzicami koleżanek i kolegów waszych dzieci. Dobre relacje między dorosłymi mają ogromny wpływ na stosunki między ich dziećmi.
Powodzenia!
